We wrześniu 1979 roku powitałem wprowadzenie Drogi Neokatechumenalnej w diecezji mając szczerą i gorącą nadzieję, że będzie to owocny i cenna dodatkowa pomoc w pracy nad ewangelizacją i rozwojem miejscowego Kościoła Clifton. Zarówno od tamtego czasu jak i do niedawna otrzymywałem sprawozdania i informacje, które pod znakiem zapytania stawiały skuteczność i zamierzenia Drogi Neokatechumelanej w diecezji. Sugerowały one, że metodologia katechez oraz ewangelizacji “Drogi” wraz z towarzyszącą jej duchowością była i jest powodem rozłamów i szkód duchowych. W rezultacie jako Ordynariusz Diecezji powołałem w styczniu 1996 roku komisję pod przewodnictwem pana Tomasza Millingtona wraz z Przewielebnym ks. Barnabą Dowlingiem i panią Walerią James, aby zbadać czy sprawozdania oraz raporty są prawdziwe.

Po dokładnym zapoznaniu się z wynikami tych badań i po odbyciu licznych konsultacji z diecezjalną radą księży oraz innych doradców, zdecydowałem, że metodologia i duchowość Neokatechumenatu były rzeczywiście powodem powstania wśród wiernych poważnych rozłamów i przyczyną szkód duchowych poniesionych przez wiernych, toteż zarządzam, co następuje:

[1] Że metody katechetyczne i ewangelizacyjne “Neokatechumenatu” nie są wcale korzystne ani odpowiednie dla tej diecezji.

[2] że należy natychmiast zaprzestać “Neokatechu-menatu” w Diecezji Clifton.

Biskup Clifton

Dan w Clifton, dnia 28 stycznia roku Pańskiego 1997, w 19 roku Pontyfikatu naszego Ojca Świętego Jana Pawła II-go.