Wielebny Ojcze!

Jednym tchem przeczytałem Ojca wspaniałe studium krytyczne pt. Herezje Ruchu Neokatechumenalnego. Że coś było nie w porządku na tej Drodze, zrozumiałem już wcześniej, zwłaszcza w trakcie "pierwszego przejścia", lecz świadectwa co najmniej niepokojące, jakie Ojciec przytoczył, potwierdzają ponad wątpliwość, że mamy tu do czynienia z sektą.

A oto przesłanki mojego twierdzenia:

Jako odpowiedzialny wspólnoty, poprosiłem kapłana - jedyny autorytet, który uznawałem - o możność bliższego zapoznania się z tekstem Kiko zwanym Orientamenti, celem sprawdzenia informacji, podanych przez Ojca w tym studium. Zaznaczam, że nie podawałem w wątpliwość twierdzeń Ojca, popartych przecież niezliczonymi świadectwami, lecz chciałem po prostu trzymać się pewnej metody.
- Musisz nam zaufać. Książka, o którą prosisz, byłaby w tym momencie szkodliwa dla ciebie - tak odpowiedzieli mi katechiści.
- Niezależnie od tego, że powinienem ufać tylko Bogu, a nie wam - odparłem im - pojąć nie mogę, dlaczego jakaś rzecz, jeśli jest dobra, może być szkodliwa.

Jeszcze bez mała dwie godziny głupiej gadaniny katechistów: - Wiedziałeś, że Droga opiera się na autorytecie katechistów. - Wszedłem na tę Drogę, ponieważ był tu prezbiter - odrzekłem - jedyny autorytet, jaki gotów byłbym uznać. - Powinieneś jednak być posłuszny. A ja na to: - Trzeba bardziej słuchać Boga, aniżeli ludzi - czytaliście pewno Pismo św.

Ostatecznie nie dali mi tej książki, a ta ich była ostatnia głupia wymówka: ponieważ jakobym miał mleko pod nosem. A ja im odrąbałem: - Uznaliście, że jestem zdatny do czytania Katechizmu Kościoła Katolickiego; dlatego mi go daliście. Dlaczego teraz uważacie, że jestem niezdatny do czytania katechizmu Kiko? Muszę więc przyjąć, że są to dla was dwie różne sprawy: jedno pismo mogą sobie czytać wszyscy, a drugie ma być trzymane w ukryciu. Chrystus jest światłością, powiedział: "Stawiajcie światło na świeczniku, nie chowajcie go pod korcem", tak jest napisane w Ewangelii. Chrystus jest Prawdą. Ponieważ moja dusza spragniona jest prawdy, nie pozwolę nikomu przeszkadzać mi w jej poszukiwaniu. Na takich warunkach - zakończyłem - nie zostaję u was. - I rzuciłem to wszystko.

Aby już nie mówić o tylu herezjach, które Ojciec tak dokładnie wykazał, bardzo byłbym rad dowiedzieć się, ilu też tak jak ja wkroczyło - w dobrej wierze - na Drogę neokatechumenalną.

Dziękuję zatem Duchowi Św., że mnie oświecił i że mi, gdym czytał książkę Ojca, pozwolił odróżnić dobro od zła, a nade wszystko prawdę od kłamstwa.

(List podpisany)