Chrystus jako Król w Piśmie Świętym

Czyż nie czytamy w wielu miejscach Pisma św., iż Chrystus jest Królem? On to bowiem nazwany jest Panem, który z Jakuba będzie (Lb. 24, 19), który od Ojca postanowiony jest Królem nad Syjonem, górą świętą Jego, i otrzyma narody, dziedzictwo swoje i posiadłość swoją kraje ziemi (Ps. 2); pieśń zaś weselna, w której pod figurą i podobieństwem najbogatszego i najpotężniejszego monarchy przedstawiano przyszłego prawdziwego Króla Izraela, te słowa zawiera: "Stolica Twoja, Boże, na wieki wieków; laska prawości, laska Twego królestwa" (Ps. 44). Pomijając wiele tego rodzaju powiedzeń, na innym znów miejscu, jakby dla jaśniejszego uwypuklenia rysów Chrystusa, przepowiedziano, iż królestwo Jego nie będzie miało granic i obfitować będzie w dary sprawiedliwości i pokoju: "Wzejdzie za dni Jego sprawiedliwość i obfitość pokoju... I będzie panował od morza aż do morza i od rzeki aż do krajów okręgu ziemi" (Ps. 71). Tu dodajmy jeszcze przeliczne proroctwa, a przede wszystkim owo najbardziej znane Izajasza: "Maluczki... narodził się nam i Syn jest nam dany i stało się panowanie na ramieniu Jego i nazwą imię Jego: Przedziwny, Radny, Bóg Mocny, Ojciec Przyszłego Wieku, Książę Pokoju. Rozmnożone będzie państwo Jego, a pokoju nie będzie końca: na stolicy Dawidowej i na królestwie Jego siedzieć będzie, aby je utwierdził i umocnił: w sądzie i sprawiedliwości, odtąd i aż na wieki" (Iz. 9, 6-7).Także i inni prorocy przepowiadają podobnie jak Izajasz: jak Jeremiasz, przepowiadający "nasienie sprawiedliwe", mające powstać z rodu Dawida; a potomek ów Dawida "będzie królował" jako "król i mądrym będzie i będzie czynił sąd na ziemi" (Jr. 23, 5); a dalej przepowiednia Daniela o ustanowieniu przez Króla niebios królestwa, "które się na wieki nie rozproszy... stać będzie na wieki" (Dn. 2, 44) a nieco dalej dodaje: "Patrzyłem tedy w widzeniu nocnym, a oto z obłokami niebieskimi jako Syn Człowieczy przychodził i aż do Starowiecznego przyszedł i stawili Go przed oblicze Jego. I dał Mu władzę i cześć, i królestwo i wszystkie narody, pokolenia i języki służyć Mu będą; władza Jego, władza wieczna, która nie będzie odjęta, a królestwo Jego, które się nie skazi" (Dn. 7, 14-15). Owo zaś proroctwo Zachariaszowe o królu łagodnym, który "wsiadający na oślicę i na źrebię, syna oślicy", miał wejść do Jerozolimy wśród radosnych okrzyków rzesz, jako "Sprawiedliwy i Zbawiciel" (Za. 9, 9) - czyż Ewangeliści święci nie uznali i nie potwierdzili, iż się to spełniło?